موضوع کاهش نشت گازهای گلخانه ای (GHG)، موضوعی مهم است که در سرتاسرجهان مطرح می‌باشد و بخش حمل ونقل یکی از حوزه‌های بسیار مهمی است که می‌تواند محل تحقق اهداف مربوط به این موضوع باشد. کمیته‌ای در اتحادیه اروپا تشکیل شده که هدف آن کاهش نشر GHG به مقدار 80% (بر مبنای مقادیر درج شده برای سال 1990) تا پیش از سال 2050 است؛ که تحقق این هدف نیازمند کاهش 95 درصدی نشر گازهای آلاینده حاصل از حمل و نقل جاده‌ای است. دو راه حل کلیدی و مهم نیل به این اهداف مشخص شده: اول، افزایش استفاده از حمل ونقل عمومی و دوم، ارتقاء سطح خودروها و ارائه خودروهایی با میزان نشر مواد آلاینده کم تا خودروهایی بدون گازهای آلاینده. استفاده از پیل‌های سوختی در صنعت حمل ونقل، موضوعی مهم و شناخته شده است. مشتریان دائم این فناوری در آمریکای شمالی بدون دریافت یارانه دولتی اقدام به خرید این سامانه‌ها برای خودروهای جابه‌جایی مواد کردند و تعداد اتوبوس‌های پیل‌سوختی فعال در سطح شهرها در سرتاسر جهان افزایش یافته و برای اولین بار خط تولید انبوه خودروهای پیل‌سوختی راه‌اندازی شده است. بنابرین اهمیت تولید این خودروها در مقیاس تجاری در بخش پیل‌سوختی موضوعی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. تولید انبوه این نوع خودروها در بخش صنعت خودرو می‌تواند منافع اقتصادی‌ای نیز برای این صنعت به همراه داشته باشد چرا که ممکن است منجر به تولید اجزایی با کیفیت بالاتر و قیمت پایین‌تر گردد. هدف خودروسازان، کاهش هزینه‌ها به میزانی است که هزینه‌ی کل این خودروها با خودروهای موتور احتراق داخلی برابری نماید. بنابراین کاهش هزینه‌های مربوط به مواد کاتالیستی گران قیمت از قبیل پلاتین می‌تواند کمک بسیاری برای نیل به این هدف محسوب گردد. یک احتمال مطرح این است که دیگر نباید در خودروهای الکتریکی پیل‌سوختی (FCEV) از پلاتین استفاده شود، بلکه می‌توان از کاتالیستی مانند کانورترهای کاتالیستی نصب شده در اگزوز خودروهای دیزلی استفاده نمود. وجود چنین تلاش‌هایی در جهت کاهش هزینه‌ها به نفع تولیدکنندگان و فروشندگان پیل‌سوختی پلیمری خواهد بود به طوریکه با احتساب حجم 88 درصدی مبادلات انجام شده به این نوع پیل‌سوختی در سال 2012 می‌توان گفت فناوری پیل‌سوختی در حال حاضر رونق گرفته اما با این حال، به دلیل کوچک بودن واحدها هنوزحجم کوچکی از توان مبادله شده (41%) را به خود اختصاص دادند.

صنعت خودرو در سال 2012 تغییر رویه داده و از سطح نمایش خودروهای پیل‌سوختی به سمت و سوی تولید انبوه گام برداشته است، به طوری که روند مبادلات را می‌توان با درنظر گرفتن استثنائاتی به عنوان آرامش قبل از طوفان نفسیر نمود. افزایش 21 درصدی نرخ مبادلات بین سال‌های 2011 و 2012 و تقارن آن با شتاب ناگهانی فعالیت‌های خودروسازان، صنایع و دولت‌ها در طول سال 2012 و ادامه‌ی این روند در سال 2013، خودگویای آمادگی این مجموعه جهت معرفی این خودروها به بازار تجاری است.افزایش تعداد شرکت‌ها نیز موضوع قابل‌توجهی در این صنعت بوده که نشان می دهد خودروسازان با استفاده از تمام توان خود به دنبال کاهش هزینه‌ها و تولید انبوه سامانه‌های پیل‌سوختی می‌باشند. در طول هفت ماهه ی اول سال 2013 سه پیمان شراکت شکل گرفت:بی‌ام و با تویوتا؛ نیسان- رنو با شرکت خودرویی AFCC که خود شامل دایملر و فورد است؛ و جنرال موتورز با هوندا؛ 

دو شرکت بی‌ام‌و وتویوتا در ژانویه 2013، رسماً اعلام همکاری نمودند که این همکاری شامل تبادل برخی از فناوری‌ها و مشارکت‌ در توسعه‌ی طرح‌های بنیادین خودروهای پیل‌سوختی تا پیش از 2020 می‌شود که البته فقط شامل سامانه پیل‌سوختی نشده و مخزن هیدروژن، موتور الکتریکی، سامانه باتری پشتیبان را نیز دربرمی‌گیرد. آلمان یکی از بازارهای مهم و اولیه خودروهای پیل‌سوختی محسوب می‌شود و تویوتا می تواند از تجربیات پربار بی‌ام‌و و تخصص آن در توسعه‌ی پیل‌سوختی و سامانه نیرومحرکه بر پایه باتری استفاده کند. از طرف دیگر این توافق‌نامه، جهش قابل‌توجهی برای بی‌ام‌و محسوب می‌شود؛ چرا که تاکید این شرکت در ابتدا بر روی موتورهای احتراق داخل هیدروژنی بوده و از مقوله ی پیل‌های سوختی فاصله گرفته بود. این شرکت از نگاه جهانی مبنی بر اینکه پیل‌سوختی نقش مهمی در زمینه‌ی خودروهای پاک و بدون آلاینده دارند اجتناب می‌نمود. 

تویوتا برای ارائه خودروی پیل‌سوختی خود تا سال 2020 صبر نکرد. همچنین این شرکت ژاپنی در 2011 قراردادی را با شرکت‌های نفت و انرژی ژاپن امضا کرد، که هدف این قرارداد معرفی خودروهای پیل‌سوختی و ترویج آن و همکاری برای احداث یک شبکه سوخت‌گیری شامل تقریباً 100 ایستگاه سوخت‌گیری در چهار ناحیه‌ی مهم تا پیش از 2015، می‌باشد. در سپتامبر 2012 استک پیل‌سوختی جدیدی را معرفی کرد که چگالی توان آن دو برابر استک استفاده شده در خودرو FCEV-ADV سال 2008 بوده و اندازه و وزن آن نیز تقریباً به نصف کاهش داده شده بود. از شرایط چنین برداشت می‌شود که تویوتا قصد دارد تا یک سوی از محصولات خودروی پیل‌سوختی خود احتمالاً با نام تجاری Pirus در 2014 برای عرضه در بازار ژاپن و از سال 2015 برای عرضه در آمریکا و اروپا ارائه دهد. نسخه پیش از تولید این خودرو احتمالا در نمایشگاه توکیو موتور در نوامبر 2013، دقیقاً دو سال پس از رونمایی از خودروی مفهومی FCV-R در نمایشگاه 2011، به نمایش گذاشته می‌شود.

دو شرکت فورد و دایملر دهه‌های متمادی است که به دنبال توسعه‌ی فناوری پیل‌سوختی بوده و در پایان سال 2007، پیمان مشارکت تحت عنوان AFCC را به منظور خریداری مجموعه ی پیل‌سوختی بخش خودرو شرکت بلارد امضا کرده و به پیشرفت خود در این زمینه ادامه دادند. در ژانویه 2013 شرکت نیسان-رنو نیز وارد این شراکت شد تا بتواند به صورت مشارکتی یک سامانه پیل‌سوختی تجاری را برای تولید انبوه و عرضه به بازار خودرو در سال 2017 ارائه نماید. این چهارچوب زمانی به واسطه تصمیم دایملرمبنی بر تولید محدود نسل دوم خودروهایB-class F-CELL که برای عرضه در 2013و 2014 طراحی شده بود، تصویب شده و در عوض دایملر تصمیم گرفته تا تحقیقات خود را بر روی ارائه یک خودرو ارزان‌تر در سال 2017، یعنی زمانیکه زیرساخت‌ها در آلمان و نقاط دیگر توسعه بیشتری یافت، متمرکز نماید. در سال 2012 این شرکت آخرین سری از خودروهای F-CELL B-CLASS خود را برای پروژه‌های آلمان و اجاره در کالیفرنیا ارائه کرد. طرح اجاره در کالیفرنیا بدین صورت بود که مشتریان یا باید برای یک دوره سه ساله مبلغ 599 دلار (355 پوند) به ازای هر ماه( شامل هزینه‌های سوخت، بیمه و تعمیرات و نگهداری) پرداخت نموده و یا مبلغ 849 دلار (550 پوند) را ماهانه برای یک دوره‌ی دو ساله پرداخت می‌نمودند. در حال حاضر فورد هیچ برنامه فوری‌ای برای عرضه ی خوروهای پیل‌سوختی تجاری ندارد ولی فعالیت بسیار زیاد آن در AFCC باعث شده تا این خودروساز، طلایه‌دار این فناوری باشد. در سپتامبر 2012 نیسان خودروی مفهومی TeRRa را ارئه کرد که یک مطالعه طراحی برای نشان دادن سیر تکاملی تغییرات شکل گرفته در خودروهای شاسی بلند قشقایی و جوکی در زمینه‌ی حذف مواد آلاینده بود و جهت‌گیری این شرکت را در راستای تجاری‌سازی خودروهای پیل‌سوختی نشان می‌داد.

در اوایل ژولای 2013، دو شرکت هوندا و جنرال موتورز رسماً اعلام نمودند که یک توافق نامه‌ی همکاری برای انجام پروژه‌های مشترک جهت ارائه نسل جدید سامانه‌های پیل‌سوختی و فناوری‌های ذخیره‌سازی هیدروژن امضاء کرده‌اند. به این ترتیب این دو شرکت می‌توانند برای ورود به فاز تولید از تخصص یکدیگر و منافع مالی–کاهش هزینه‌ی تولید به دلیل تولید انبوه- بهره برند. هوندا قصد دارد تا سال 2015، نسل بعدی (یا جانشین) FAX Clarity را در ژاپن و ایالات متحده و پس از آن در اروپا عرضه نماید.در این خودرو احتمالاً از نسل فعلی فناوری پیل‌سوختی استفاده خواهد شد.

فولکس واگن، دومین تولیدکننده بزرگ خودرو (بر حسب واحد تولید، 2011) که آخرین نمونه خودروی پیل‌سوختی Tiguan,در سال 2008 ارائه شده است، اخیرا یک قرارداد چهارساله در خصوص خدمات مهندسی با شرکت بلارد امضاء کرده تا از این طریق موجبات پیشرفت پیل‌های سوختی را برای استفاده در برنامه نمایشی خود فراهم سازد. این امر نشان دهنده بازگشت سریع بلارد به بخش خودروهای پیل‌سوختی پس از پایان یک دوره‌ی پنج ساله‌ی بدون رقابت در مدت تشکیل AFCC، است. با گذشت مدت کوتاهی از عقد قرارداد اعلام شد که فولکس واگن قصد دارد تا در اواخر 2013 آزمایش خودروی ‌پیل‌سوختی Audi A7 را آغاز نماید. 

در میان خودروسازان، یک خودروساز قصد دارد به دنبال برخورداری از مزایای بازار پیل‌سوختی به تنهایی وارد عرصه بازار اولیه خودروهای پیل‌سوختی گردد. پس از آن چندین پروژه نمایشی در سال 2011و 2012، شرکت هیوندای در سپتامبر 2012 هدف خود را مبنی بر تولید نیمه انبوه خودروهای x35 fuel cell به تعداد 1000 خودرو بین سال‌های 2013و 2015 اعلام نمود که البته این طرح برای دوره‌ی پیش از تولید انبوه نهایتاً 10،000 خودرو در هر سال و بر حسب تقاضا، برنامه‌ریزی شده بود. هدف از تولید این خودروها، عرضه‌ی آنها درناوگان عمومی و خصوصی کشورهای غالباً اروپایی بوده و اکثریت این خودروها برای تحویل به شهرداری کوپنهاگ در سال 2013 ساخته می‌شود. همچنین هیوندای یادداشت تفاهمی (MOU) را در اکتبر 2012 با هوندا، تویوتا، نیسان، سازندگان زیرساخت‌ها و NGO های اروپایی شمالی امضاء کرده که هدف آن عرضه‌ی FCEV و ایجاد زیرساخت هیدروژنی در ناحیه‌ی اسکاندیناوی و در فاصله زمانی 2014 تا 2017 است. امید است عرضه‌ی 1000 خودرو هیوندای، مشوقی باشد برای سازندگان زیرساخت‌ها جهت ساخت ایستگاه‌های سوخت‌گیری و آماده‌سازی بستر مناسب جهت معرفی خودروهای پیل‌سوختی و بدین ترتیب مشکل همیشگی "مرغ و تخم مرغ" که از موانع جدی در سر راه تجاری سازی خودروهای پیل‌سوختی بود از میان برداشته شود. این یک حرکت شجاعانه از یک خودروساز کره‌ای در زمانی بود که سایر خودروسازهای معاصر آن از این حوزه عقب کشیده بودند. این باور که پیل‌های سوختی آینده هیوندای را رقم خواهد زد در تمام ابعاد این شرکت مشهود بوده تا جاییکه این دیدگاه وجود دارد که این شرکت، شرکت پیشرو جهان در زمینه‌ی تولید نسل بعدی خودروهای سواری خواهد بود. 

استفاده از اتوبوس‌های پیل سوختی می تواند تغییر مثبت محسوسی را در کیفیت هوای شهرها ایجاد نموده و امید است تا بخش قابل‌توجهی از ناوگان حمل و نقل عمومی را اتوبوس‌های پیل‌سوختی تشکیل دهند. با استفاده از این اتوبوس‌ها در مسیر‌های معمول شهر‌های مهم، مسافران به این اتوبوس‌های در حال کار به صورت یک جریان عادی روزمره می‌نگرند؛ در طول مسیر رفت و آمد، مسافران از مزایای این فناوری بهره برده و این امر می‌تواند تاثیر مثبتی داشته باشد. این آشنایی باعث می‌شود تا مشتریان به پیل‌های سوختی و ورود آنها به بازار مصرف، جذب گردند. پروژه‌های اروپایی به دنبال افزایش تعداد این اتوبوس‌ها در بخش خدماتی شهرهای مهم و شهر‌های حوزه‌ی اقیانوس اطلس هستندو آژاتس حمل و نقل CT Transit، اولین اتوبوس پیل‌سوختی غیررایانه‌ای در جهان را ارائه نموده است. 

هرچند پیشرفت‌های حاصله در این بخش مثبت ارزیابی شده ولی پیشرفت صنعت اتوبوس بسیار کند بوده و باید این تکته را خاطر نشان نمود که استفاده از اتوبوس‌های پیل‌سوختی هنوز در فاز نمایشی است. کار CT Transit گام بزرگی در توسعه تجاری و پذیرش گسترده فناوری است. ما در سال گذشته وقوع این اتفاق را برای اوایل 2014 پیش بینی کرده بودیم اما به دلیل افزایش تعداد اتوبوس‌های نمایشی و کاهش هزینه‌ی تولید پیل‌سوختی، این پروژه زودتر به بهره‌برداری رسید. 

در کل، ما در بخش صنعت اتوبوس از سال 2011 تا 2012، شاهد 86 درصد افزایش حجم تبادلات بودیم که بخش بزرگی از این موفقیت مرهون پروژه‌های نمایشی صورت گرفته با حمایت اتحادیه اروپا و همچنین پروژه‌های در حال انجام در سراسر آمریکاست. مقصد اکثر اتوبوس‌های پیل‌سوختی مبادله شده در سال 2011، مناطق مختلف اروپا بوده که این امر به دلیل نقش حمایتی پروژه‌های نمایشی بود که توسط برنامه حمایتی مشترک پیل‌سوختی (FCH JU) مسئول سرمایه‌گذاری‌های مربوط به برنامه‌ی چهارچوبی اتحادیه‌ی اروپا در رابطه با هیدروژن و پیل‌های سوختی آغاز و سرمایه‌گذاری شده است. در دسامبر 2012، FCH JU گزارش «اتوبوس‌های شهری: فناوری‌های نیرومحرکه نوین در اروپا» را منتشر نمود. این گزارش که به روش مشابه گزارش خودرو‌های سبک 2010، «سهم سامانه‌های نیرومحرکه در اروپا: تحلیلی بر اساس واقعیت» نگاشته شده بود؛ مجموعه‌ای است از اطلاعات جمع‌آوری شده از 40 شرکت و سازمان دولتی در خصوص هشت فناوری نیرو محرکه موجود در اتوبوس‌های شهری از سال 2012 تا 2030. این اطلاعات شامل یافته‌های حاصل از تحلیل قطعی چاه تا چرخ بوده و تاکید ‌آن برروی عملکرد، تاثیرات زیست محیطی و هزینه‌ی مالکیت (TCO) می‌باشد. این گزارش بیان می‌کند که بعید است موتورهای دیزلی بتوانند تا قبل از سال 2015، اهداف قانون بسیار جدی مربوط به نشر گاز‌های آلاینده خودرو‌های سنگین را محقق سازند و اتوبوس‌های پیل‌سوختی هیدروژنی تنها گزینه ممکن بوده که احتمال آن می‌رود تا سال 2030 هزینه TCO آن کاهش یابد-از 125قیمت فعلی % تا فقط %20-15. همچنین با مقایسه اتوبوس‌های پیل‌سوختی با نیرومحرکه‌های موجود می‌توان به برتری این اتوبوس‌ها واقف شد چرا که با آنکه عملکرد ‌آنها مشابه بوده، انعطاف بیشتری در انتخاب مسیر داشته و هزینه‌ی زیرساخت‌های مورد نیاز آنها به ازای هرکیلومتر کمتر بوده در عین حال که میزان نشر گاز‌های آلاینده و تولید صدا در آنها پایین می‌باشد. به دنبال انتشار این گزارش FCH JU و شرکاء آن در حال حاضر به دنبال ارائه نقشه‌راه به منظور توسعه تجاری اتوبوس‌های پیل‌سوختی در اروپا هستند.

به دنبال دو برنامه‌ی نمایشی قبلی پیل‌سوختی در اروپا، CHIC (هیدروژن پاک در شهر‌های اروپایی) در 2010 آغاز شد که هدف این پروژه افزودن بیست و شش اتوبوس پیل‌سوختی به سیستم حمل ونقل عمومی در مسیر اتوبوس رو پنج ناحیه‌ی اروپایی بود، این مسیر شامل این نواحی می‌باشد: آرگاو، سوئیس؛ بولزانو، ایتالیا؛ و اسلو، نروژ. در حال حاضر اتوبوس‌های پیل‌سوختی در تمام این پنج شهر در حال فعالیت بوده و این پروژه تا سال 2016 ادامه خواهد داشت. High V.lO –city که از اوایل 2012 کار خود را آغاز نمود، در واقع تکمیل کننده پروژه CHIC بوده که هدف آن به کارگیری سریع آخرین مدل از اتوبوس‌های پیل‌سوختی در ناوگان حمل ونقل در سه ناحیه‌ی متفاوت اروپا بود، این نواحی عبارتند از :بروسل، بلژیک؛ امپریا، ایتالیا، و آبردین، اسکاتلند. هدف پروژهHigh V.lO –city بررسی جایگاه اتوبوس پیل‌سوختی شامل مراحل تعمیر و نگهداری و افزایش زیرساخت‌های هیدروژنی است. تا قبل از پایان 2013، پنج اتوبوس به بروسل تحویل داده خواهد شد و ده اتوبوس ون‌هول مجهز به پیل‌سوختی بلارد نیز تا اوایل 2014 وارد آبردین خواهد شد. در صورت موفقیت این پروژه، ناوگان آبردین، بزرگترین ناوگان اتوبوس پیل‌سوختی در سراسر اروپا خواهد شد. این شهر از پیشگامانی خواهد بود که با وجود شهرت فعالیت‌های استخراج نفت در ساحل آن، از یک شهر مصرف کننده انرژی فسیلی به شهر مصرف کننده انرژی تجدید‌پذیر تبدیل خواهد شد زیرا این شهر در حال سرمایه‌گذاری برای استفاده و بهره‌برداری از انرژی عظیم بادی این ناحیه است. 

مرکز غیرانتفاعی حمل ونقل و محیط زیست(CTE) در جورجیای آمریکا‌ی شمالی در آوریل 2013 قراردادی با CT Transit امضاء نمود که هدف این قرارداد خریداری پیل‌های سوختی مورد نیاز برای تامین توان اتوبوس 40 فوتی، با همکاری شرکت سازنده اتوبو س EIDorado National و شرکت بلارد و شرکت یکپارچه‌ساز سامانه BAE است. این اتوبوس و عملکرد گسترده آن از طریق فراینده مزایده و با تعریف شاخصه‌های صنعتی به پیمانکار واگذار شد. این فرآیند بازتابی از ساخت یک اتوبوس استاندارد بوده و گام مهمی در جهت تجاری سازی کامل اتوبوس‌های پیل‌سوختی در آمریکا محسوب می‌گردد. اکثر قریب به اتفاق اتوبوس‌های موجود و در حال کار در آمریکا با همین روش و از طریق برنامه‌های تحقیقاتی سرمایه‌گذاری شده توسط دولت فدرال، عمدتاً برنامه‌ی اتوبوس پیل‌سوختی ملی سازمان فدرال حمل ونقل (NFCBP) ساخته شده‌اند. CTE زمان تحویل این اتوبوس را سال 2014 پیش بینی کرده است و همچنین CTE پروژه‌های دیگری نیز دارد که هدف آن‌ها یکپارچه‌سازی نسل جدید ماژول پیل‌سوختی شرکت هیدروژنیک در طراحی جدید اتوبوس Proterra می‌باشد؛ البته این پروژه توسط NFCBP سرمایه گذاری شده است. در این اتوبوس ماژول 30 کیلوواتی استفاده خواهد شد و از تعداد اجزاء کاسته شده و سیستم آن ساده تر و هزینه‌ی کل مالکیت آن کم تر شده است. 

شرکت بلارد در ماه می 2013 یک یادداشت‌تفاهمی با شریک چینی خود آزور امضاء نمود که هدف آن توسعه همکاری‌های دو طرفه در زمینه اتوبوس‌های پیل‌سوختی بود. هدف آزور، توسعه ظرفیت استفاده از اتوبوس‌های پیل‌سوختی در چین با همکاری و حمایت فنی بلارد و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و دولتی می‌باشد. در صورت موفقیت، آزور پس از پروژه پیشین برنامه‌ی توسعه‌ی سازمان ملل متحد با همکاری وزارت علوم فناوری چین (MOST) که از سال 2002 تا 2010 اجرایی شد و طی آن از شش اتوبوس پیل‌سوختی SAIC در بازی‌های المپیک 2008 و 2012 WORLD EXPO استفاده شد، اولین تولید کننده چینی اتوبوس‌های پیل‌سوختی خواهد بود. شرکت تاتا موتور بزرگترین خودروساز هند و سومین تولیدکننده‌ی بزرگ اتوبوس در جهان، با همکاری سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) طی توافق نامه‌ی توسعه همکاری در زمینه تولید اتوبوس پیل‌سوختی از سال 2006 سرانجام در جولای 2013 اولین اتوبوس پیل‌سوختی حاصل از این همکاری در مجموعه ISRO مورد آزمایش قرار گرفت. پیل‌های سوختی استفاده شده در تمام خودروهای هندی، با استفاده از تجارب ISRO در فناوری‌های برودتی ارتقاء یافته و این سازمان همچنین به دنبال کسب تجربیاتی در زمینه تولید، ذخیره‌سازی و بررسی هیدروژن گازی و مایع است. تاتا موتور علاقه‌ی زیادی به توسعه پیل‌های سوختی دارد؛ این شرکت پس از به نمایش گذاشتن اتوبوس پیل‌سوختی starbus خود در نمایشگاه خودروی دهلی نو در 2012، در حال حاضر سفارش دوازده ماژول اتوبوس پیل‌سوختی بلارد را برای یکپارچه‌سازی در اتوبوس‌های نمایشی در حال فعالیت در برخی از شهر‌های هندوستان را داده است. 

با ورود نسل جدید ماژول‌های پیل‌سوختی اتوبوسی شرکت هیدروژنیک و نسل هفتم ماژول شرکت بلارد

، FC vobcity-HD7، امید است تا شاهد ورود اتوبوس‌های پیل‌سوختی با قدرت رقابت بیشتر در ماه‌های آینده باشیم. همچنین طول عمر نسل جدید ماژول‌های پیل‌سوختی اتوبوسی بسیار نزدیک به اتوبوس‌های امروزی بوده موقعیت ارزشی آنها بهبود یافته و نیاز به پشتیبان مالی جهت سرمایه‌گذاری کاهش یافته است. 

خودروهای جا‌به‌جایی مواد بخش مهمی از بازار ویژه(نیچ مارکت) صنعت پیل‌سوختی را تشکیل می‌دهد. این بخش کاربردی به مدد سرمایه‌های تخصیص داده شده از محل «قانون بازیابی و سرمایه‌گذاری مجدد آمریکا»، در سال 2009 رونق گرفت. به موجب این قانون، لیفتراک‌های پیل‌سوختی یارانه‌ای اکنون در انبار شرکت‌های بسیار معروف آمریکایی، مانند کارخانجات بی‌ام‌و، کوکاکولا، فدکس و والمارت، مورد استفاده قرار گرفته است. در سال 2012 ما شاهد سفارشاتی از جانب مشتریان سابق برای خرید لیفتراک‌های مجهز به پیل‌سوختی بودیم که یارانه‌ای به آنها تعلق نمی‌گرفت و روند این گونه سفارشات در طول سال 2012 ادامه یافت. 

کارخانه بی‌ام‌و در کارولینای جنوبی در حال حاضر در حال راه‌اندازی بزرگترین ناوگان لیفتراک پیل‌سوختی آمریکای شمالی است. این ناوگان مشتمل بر بیش از 275 دستگاه بوده که در سالن مونتاژ خودروهای x3 وx5 وx6 این شرکت از آنها استفاده می‌شود. هیدروژن مورد نیاز این لیفتراک‌ها به واسطه شرکت لینده تامین می‌شود، هرچند که شرکت بی‌امب و به دنبال تولید هیدروژن در محل با استفاده از متان حاصل از یک سایت دفن زباله‌ی در مجاورت کارخانه است. قبلاً نیز از متان حاصل از یک سایت مشابه برای تامین تقریبا 50% از انرژی مورد نیاز سایت استفاده شده و بی‌ام‌و امیدوار است تا با استفاده از این روش تبدیل به ماندگارترین خودروساز در آمریکای شمالی شود. 

اطلاعات حاصل از آمارهای مربوط به خودروهای سنگین صنعتی جهان نشان می‌دهد که این بازار در اروپا حدود 56% بزرگتر از بازار آمریکا است. بنابراین تلاش‌هایی به منظور انتقال تجارب موفق آمریکای شمالی در زمینه‌ی لیفتراک‌های پیل‌سوختی به اروپا آغاز شده است. شرکت ایرلیکوئید و پلاگ پاور سرمایه‌گذاری مشترکی یا مشارکت انتفاعی (JV) تحت عنوان Hypulsion در نوامبر 2011 با هدف توسعه تجاری لیفتراک پیل‌سوختی آغاز کردند. اولین سفارش عمده این گروه از طرف شرکت Ikea و در می 2013 بوده که این سفارش شامل خرید بیست لیفتراک و نصب یک ایستگاه سوخت‌گیری هیدروژنی در محلی از Ikea نزدیک لیون فرانسه بود. ایرلیکوئید در همین ماه مبلغ پنج میلیون یورو در پلاگ‌پاور سرمایه‌گذاری کرد که علاوه بر خرید سهام مورد نظر، سهم مالکیت Hypulsion را افزایش داده (در حال حاضر 80% ایرلیکوئید و 20% پلاگ‌پاور) و یک قرارداد خدمات مهندسی منعقد نمود.

Infintium نیز به همکاری‌های خود، باشرکت ITM Power جهت عرضه خودروهای جا‌به‌جایی مواد به بازار اروپا ادامه داده و این شرکت در ژانویه 2013 اعلام نمود که محصولات Infintium توانسته گواهی ce را با موفقیت اخذ کرده و بدین ترتیب مجوز فروش محصولات خود را در اروپا کسب نماید. 

پروژه‌های نمایشی از قبیل HyLIFT، در حال نمایش خودروهای جا‌به‌جایی مواد در کشورهای اروپایی هستند و در صورت عدم وجود برنامه‌ی حمایتی قوی به منظور اشاعه‌ی استفاده از این خودروها، رشد آهسته اما پیوسته و یکنواخت در انتظار آنهاست. حمایت‌های خاص دولتی می‌تواند مشوقی جهت افزایش این رشد باشد: سرمایه‌گذاری وزارت فدرال حمل و نقل، ابتکار و فناوری اتریش باعث تحویل 10 خودروی پالت‌تراک پیل‌سوختی لینده/فرونیوس و ایجاد زیر ساخت لازم جهت سوخت‌گیری در محل توسط DB schenker شد.

یکی از بخش‌هایی که خودروهای جا‌به‌جایی مواد پیل‌سوختی می‌تواند بسیار مثمر ثمر باشد، فرودگاه‌ها هستند. فرودگاه‌ها از جمله مراکز عمده نشر آلاینده‌های کربنی بوده که این امر ناشی از تردد بسیار زیاد هواپیماها و تاکسی‌ها است. کاهش پایدار این آلاینده‌ها در مدت زمان کوتاه، آسان نیست؛ در هر حال از دیگر منابع قابل‌توجه گازهای آلاینده در فرودگاه‌ها، تجهیزات زمینی (GSE) است: مانند خودروهای یدک کش و سایر وسایل نقلیه‌ای که ارائه دهنده خدمات قبل و پس از پرواز هستند.به‌عنوان نمونه در فرودگاه هیترو لندن، حدود 37% از NOX منتشر شده در اتمسفر ناشی از GES است. استفاده از باتری‌ها یک گزینه‌ی مطرح جهت کاهش این آلودگی‌هاست اما باز هم محدودیت‌های مربوطه وجود دارد. پیل‌های سوختی دارای مزایای نسبت به باتری‌ها در افزایش برد مسافتی، کاهش وزن و زیرساخت‌ها هستند. در سپتامبر 2012، اعلام شد که دو شرکت صنایع ویژن و بالکن توافق‌نامه همکاری‌ای را جهت ساخت یک تراکتور پایانه‌ی هیبرید پیل‌سوختی، به نام Zero-TT، امضا کرده‌اند. در نوامبر 2012 پلاگ‌پاور از طرفی وزارت انرژی امریکا تسهیلات 2/5میلیون دلاری دریافت کرده تا پانزده تراکتور الکتریکی مورد استفاده در فرودگاه‌های داخلی فدکس واقع در تنسی کالیفرنیا را به پیل‌های سوختی جنداریو تجهیز کند. 

یکی از جذابیت‌های اصلی فناوری پیل‌سوختی، قابلیت استفاده آن در موارد بسیار متعدد تجاری و کاربردی، هم به صورت عرضه عمومی و هم برای بازارهای خاص است. به‌طور مثال، یکی از کاربردهای خاص پیل‌های سوختی وسایل نقلیه سبک بوده که فقط بخشی از این داستان را شامل می‌شود. پروژه‌ی اتحادیه اروپا SWARM (نمایش خودروهای کوچک چهارچرخ پیل‌سوختی و به‌کارگیری آنها در سیستم حمل ونقل منطقه‌ای و شهری)، در اکتبر 2012 آغاز گشت. این پروژه تا سپتامبر 2016 ادامه خواهد داشت. در این پروژه از 90 خودروی سواری سبک کوچک در مناطق شهری و منطقه ای در طول مسیر میدلند بریتانیا و برمن و بروسل آلمان استفاده می‌شود. این مناطق به‌گونه‌ای انتخاب شده‌اند تا ایستگاه‌های هیدروژنی موجود را برای تشکیل یک بزرگراه در این سه کشور، به یکدیگر متصل نمایند. ایرلیکویید تا پایان 2013، در هر منطقه یک ایستگاه هیدروژنی 700 باری به ظرفیت 200 کیلوگرم در روز نصب خواهد کرد تا خودروها بتوانند در آن تردد کنند. خودروها به واسطه شرکت‌های ریورسیمپل، میکروکب وH2O e-mobile و به منظور گذراندن یک دوره تست سه ساله در اختیار کاربران گذارده می‌شوند. این اولین حرکت نمایشی از سوی شرکت ریورسیمپل پس از چندین سال تاخیر و همگام با آغاز فعالیت میکروکب شرکت با موضوع پیل‌سوختی وابسته به دانشگاه Coventry می‌باشد. 

دیگر خودرو سبک شهری، QBEAK نام دارد که ساخت شرکت دانمارکی خودروساز اکومو (ECOmove)است. QBEAK یک خودرو الکتریکی شارژی با سقف ساندویچی است که قابلیت تغییر شش ماژول سیستم نیرومحرکه را به موتورهای الکتریکی در چهار چرخ دارد. در اواسط سال 2012 اعلام شد که دولت دانمارک برای ارائه یک نسخه از خودروی QBEAK مجهز به بردگستر پیل‌سوختی با خوراک متانول‌زیستی، تسهیلاتی را به شرکت تولید کننده پیل‌های سوختی دمابالای «سرانرژی» اعطاء کرده است. نسخه اولیه این خودرو مجهز به یک پیل‌سوختی 2/5 کیلوواتی بوده و مخزن متانول آن دو قسمت از شش فضای خالی ماشین را اشغال می‌کند؛ البته به خواست مشتری ترکیب‌های متفاوتی از باتری‌های، پیل‌های سوختی و مخازن سوخت قابل عرضه بوده و این خودرو قادر است تا مسافت 800 کیلومتر را طی کند. OK یکی از بزرگترین توزیع‌کنندگان سوخت دانمارک، متانول را به عنوان یک سوخت برگزیده به‌طوریکه زیرساخت‌های موجود سوخت مایع خود را به طور کامل، جهت استفاده از هیدروژن گازی، تغییر نداده و با شرکت‌هایی از قبیل اکومو و سرانرژی برای توسعه‌ی ایستگاه سوخت‌گیری متانولی همکاری می‌کند؛ اظهاراتی مبنی بر تمایل استفاده از ایستگاه‌های سوخت‌گیری متانول و چندین خودرو QBEAK از طرف شهرداری های Aarhus, Horsens ,Mariagerfjord. به گوش رسیده است. 

در تایوان ، پیشرفت های APFCT در زمینه‌ی برنامه‌ی اسکوتر پیل‌سوختی در طول سال 2012 ادامه داشته است. در ماه جولای، وزارت امور اقتصادی تایوان، یک استاندارد ایمن و قابل اعتماد را در خصوص اسکوتر پیل‌سوختی هیدروژنی منتشر نمود و مجوز تولید انبوه این محصول را به APFCT اعطاء نمود. در ماه نوامبر، این شرکت یک نمایش رانندگی عمومی برگزار نمود. در این نمایش که در ایالات پنگ‌تونگ برگزار شد از 80 اسکوتر استفاده نمود. بیست اسکوتر از این تعداد برای استفاده دولت محلی در استان باقی ماندند و 60 اسکوتر در ناحیه کنتینگ، برای کرایه دادن به میهمانان میان 17 هتل، توزیع خواهند شد. هر سایت به یک ماشین با قابلیت تعویض مخازن هیدروژن که APFCT با همکاری شرکت آکتا ارائه داده مجهز خواهد شد؛ این سیستم از یک الکترولیزر خورشیدی برای پر کردن مخازن هیدرید فلزی استفاده می‌کند، و در هر sector دو مخزن تعبیه شده به طوریکه می تواند مسافت 50 مایل را طی کند. همچنین APFCT قصد دارد تا اسکوترهای خود را به هاوایی نیز صادر کند این شرکت یک خودروی تعویض مخازن هیدروژنی خورشیدی را در این منطقه نصب نمود و در اواخر 2012 اسکوترهای خود را در هاوایی به نمایش گذاشت. هاوایی حدود 90% وابسته به نفت وارداتی است، بنابراین استفاده از هیدروژن حاصل از الکترولیزرهای خورشیدی به عنوان سوخت حمل و نقل از جذابیت خاصی برای این منطقه برخوردار است. در حال حاضر شرکت APFCT به دنبال مشارکت با تولیدکننده‌گان جهانی موتورسیکلت تا نماش 3000 اسکوتر پیل‌سوختی را در آینده نزدیک به منظور کمک به تولید انبوه این فناوری انجام دهد.

قانون بسیار جدی خودروهای دیزلی سنگین در آمریکا به دنبال راه حل‌هایی برای به صفر رساندن گازهای آلاینده در این بخش است. در سال گذشته بخش خدمات حمل ونقل شرکت توتال قراردادی را برای خرید 100 خودروی سنگین پیل‌سوختی Tyrano class 8 از شرکت صنایع ویژن امضاء نمود و در مارس 2013، وزارت انرژی مبلغ 3/4 میلیون دلار را برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌ی نمایشی بیست خودرو در تگزاس که با همکاری HOUSTON GALRESTON Area council انجام می‌شد، اعطا نمود. هدف این پروژه بررسی هزینه‌ی موثر عملیاتی این فناوری با گاز طبیعی محلی به عنوان سوخت است. این وسایل نقلیه سنگین در هر سال 200،000 گالن سوخت دیزل مصرف کرده و باعث انتشار 39 تن NOX و 0.8 تن ذرات ریز در اتمسفر می‌شوند، بنابراین امید است جایگزین مناسبی برای این خودروها یافت گردد. بیش از چهار خودروی سنگین در هر بندرگاه لس آنجلس و LONG Beach برای عملیات بارگیری استفاده می‌شود.